Ik vind dus ik zeg … (doe maar liever niet)

Mijn oudtante zei vroeger al tegen ons: “Meiden luister: jullie mogen er iets van vinden, maar dan hoef je er nog steeds niet van te zeggen.” Dat zei ze tegen mijn zus en mij als we liepen te mopperen op vriendinnetjes die in onze ogen iets stoms hadden gezegd of gedaan.

Ik vind daar van alles van, maar mijn functie is om dat niet uit te spreken.

– Mark Rutte – Volkskrant 26 mei 2018

De mening van de ander

In mijn coachgesprekken hoor en zie ik zo vaak de struggles van coachees als ze reageren op de meningen van anderen. Wat anderen tegen hen zeggen, wordt vaak zelfs zo belangrijk dat ze de vraag waarmee ze in beginsel bij mij kwamen uit het oog verliezen. De mening van die ander op het verlies wordt dan bijna een instandhoudende klacht. Moeten ze eerst aan de slag met dat wat de ander ervan vindt, voordat ze verder kunnen met hun eigen verlies & rouw.

Opgerakelde herinneringen

Hoe komt het toch dat meningen zo vaak vrijuit gedeeld worden? Is dat iets van nu of is het van alle jaren? Heden ten dage zijn er allerlei mogelijkheden om te zeggen wat je vindt. Ingrijpende gebeurtenissen raken heel veel mensen en vooral als het iemand betreft die je dierbaar is. Wellicht dat eigen ervaringen en gevoelens tevoorschijn komen en weggezakte herinneringen en emoties opgerakeld worden. Dat kan. Maar moet je de ander, die met verlies of rouw kampt, daar dan mee confronteren?

Is het mijn verlies of het jouwe?

Tuurlijk mag je begaan zijn met dat wat de ander heeft meegemaakt. Maar ga eens bij jezelf na of je de ander helpt met dat wat je ervan vindt of door je ongevraagd advies te geven. Het is jouw persoonlijke mening, gedachte, gevoel of ervaring en het heeft jou geholpen in je eigen rouwproces. Alleen: vaak helpt het de ander écht niet. Die wordt beperkt in zijn eigen denken, voelen en doen en durft misschien wel helemaal niet meer te beginnen over zijn eigen rouw of verdriet.

Troost en steun

Hoe je wel kan helpen? Laat de ander vrij en geef iemand de ruimte om zelf te voelen om het eigen rouwproces te bepalen. Wees nabij, luister, kijk en vraag waar de rouwende behoefte aan heeft. Dan sta je open voor wat er is, en kan je iemand troosten en steun geven.