Verliesbegeleiding op afstand

Volgende week start er een nieuwe cliënt. Nu is dat niet zo bijzonder, want er starten wel vaker nieuwe cliënten. En toch ben ik er heel blij mee!

Veel mensen stellen het in deze tijd nog even uit, het bezoek aan iemand als ik

Oké, ze hebben een ingrijpend verlies geleden. En klachten hebben ze ook: hoofdpijn, slecht slapen, pijnlijke spieren. Maar ook concentratieproblemen, somberheid, boosheid en rusteloosheid. Ze zijn droevig, ondefinieerbaar bang, lusteloos en besluiteloos. Ze kunnen nergens meer echt interesse voor opbrengen, zijn bang om gek te worden of voelen zich eenzaam… Kortom: ze hebben hulp nodig. Maar nu even niet.

En dat gaat eigenlijk best

Doorgaan in deze tijd, ondanks je verliesklachten, dat lukt best een tijdje. Door allerlei factoren en overlevingsmechanismen zijn we namelijk heel goed in staat om ons gevoel uit de weg te gaan. Vaak cijferen we onszelf dan weg om voor andere mensen te zorgen. De aandacht weg van wat er daadwerkelijk speelt en geen tijd nemen om te rouwen. De pijn van het verlies is er wel degelijk, maar wordt dan niet gerelateerd aan het geleden verlies.

Maar pijn en verdriet zetten zich vast in het lichaam

Negeer je deze gevoelens, dan gaan de pijn en het verdriet zich vastzetten in je lichaam. Het stresssysteem moet steeds harder werken, je immuunsysteem wordt vatbaarder en je wordt sneller ziek.

Dus meld je je vaker ziek, en je bezoekt vaker een huisarts of specialist. Die kan niets lichamelijks vinden. Klachten nemen tijdelijk iets af en na een tijdje zijn ze weer terug. Klachten die na verloop van tijd niet meer in relatie worden gebracht met het geleden verlies. En een nieuwe zoektocht naar wat er aan de hand zou kunnen zijn wordt gestart. De pijn van het verlies is als een boemerang met een strik eromheen keihard teruggekomen.

Mijn cliënt heeft besloten om deze cirkel te doorbreken

De enige manier om de klachten te doen stoppen of, liever nog, te voorkomen dat ze optreden, is te zorgen dat het rouwproces niet stagneert. Zoals mijn nieuwe cliënt dus.

Op onbewust niveau weet je zelf dondersgoed waar de klachten vandaan komen. Want het dagelijkse gemis van het verlies is zo goed voelbaar.

Verlies in welke vorm dan ook, maar met name de dood, heeft geen boodschap aan sociale isolatie en de anderhalvemetereconomie. Die komt wanneer het hem uitkomt en trekt zich er niets van aan of jij nu ruimte hebt voor alle bijbehorende emoties en rouwreacties.

Daarom ben ik zo blij met deze nieuwe cliënt!

Hij heeft gekozen voor zichzelf en wil aan de slag met zijn verlies. En dat in een tijd waarin fysieke persoonlijke ontmoetingen nagenoeg niet mogelijk zijn. We starten met beeldbellen en gaan daarin op zoek naar mogelijkheden.

Samen gaan we van zijn verliesverhaal een helend verhaal maken. Want mijn cliënt en ik, wij trekken ons niets aan van zogenaamd belemmerende omstandigheden. Complexe rouw heeft ruimte nodig, juist nu.